Oturdum,gelen geçen herşeyi izlerken geride bıraktığım kendimi düşündüm...Yaşadığım olumlu olumsuz her olaydan çıkardığım binlerce ders var.Mesela kimse ile ilgili kötü düşünceye sahip olmamayı öğrendim.Yapılan hiç bir şeyi kişisel algılamamayı,varsayımlarda bulunmamayı,karşımdakini anlamaya çalışmayı ve anlamayı öğrendim.Kalbini kıranların,günün birinde tam da aynı yerden kırıldıklarını gördüm.Hayatın mutlu ve huzurlu geçebilmesini kendimce sevgiye bağladım. Ne varsa bana dair,bana ait,iyi kötü herşeyi sevdim. Yolumu hep sevgiden geçirdim.Hakkımda kötüde konuşuldu,dedikoduda yapıldı,düşüncelerimin kabul edilmediği de oldu,lakin kimseye karşı kötü hiç bir duyguya yer vermedim yüreğimde. ''Bir sebebi vardır'' dedim,yoluma devam ettim. Aşık oldum,terk edildim,öylece ortada bırakıldım,inancımı yitirmedim hiç bir zaman! Beklentilerimden kurtuldum. Her gün uyandığıma,nefes aldığıma,sağlıklı olduğuma,kalbimde Allah sevgisi barındırdığıma şükrettim. Yönümü kimsenin değiştirmesine izin vermedim.Hata yaptım,kendimi kurtarmak için yalan söyledim,kırdım ve hepsini kabul edip özür dilemeyi bildim. Sade yaşamayı,sade giyinmeyi,az cümle kurarak çok şey anlatmayı öğrendim.İnsanların değişebileceğine inandım. Kimse aynı kalmıyordu,su akıyor yolunu buluyordu. Her insan hayatına yeni gün aldıkça biraz daha değişiyor, dönüşüyordu,öğrendim. Bunların hepsi ders,tecrübe. Hayat çok güzel aslında. Sadece ''çok dalmadan'' yaşamalıyız. Bence hepsi bu!
